zondag 29 november 2015

Mijn innerlijke reis tijdens de trektocht

Oktober 2011
Uiteindelijk ging ik dus in oktober 2011 naar Nepal, ging ik de reis van mijn leven maken! Loslaten werd mijn thema, dát zou ik meenemen naar de Himalaya én achterlaten. 




De eerste dagen 
De reis naar het startpunt viel tegen, ondanks de tabletten tegen reisziekte werd ik zwaar beroerd en had ik last van alle indrukken die ik niet kon filteren. Waar was ik in hemelsnaam aan begonnen?

De eerste dag lopen ging gemakkelijk: heerlijk zonnig weer, stilte en ruimte om me heen. Eindelijk in beweging. ’s Werelds hoogste bergtoppen zou ik gaan zien, dat alleen al riep een gevoel van euforie op. Ik liep gewoonweg in de Himalaya! Machtig! 

Die nacht sliep ik erg slecht, niet alleen door de harde matras met dito kussen. Alle onbekende geluiden drongen door de muren heen en mijn kamergenote lag zo heerlijk te snurken. Dat bood ruimte voor ‘angst’. Want ik moest morgen toch fit en uitgerust zijn, klaar voor de volgende wandeling?!

De tweede wandeldag bestond uit flink stijgen, dalen en weer stijgen, waarbij we ontelbare trappen omhoog liepen. Op een bepaald moment leken wel mijn benen wel van lood, mijn hart klopte als een bezetene en ik kon mijn dorst haast niet met water gelest krijgen.


En ja hoor, wat gebeurde er? Daar kwam dat venijnige stemmetje weer opzetten. “Ha, dacht je dat je wel even in de Himalaya een trektocht kon maken?” Tjonge jonge een dag serieus aan de wandel en de koek is op.” Oeps, lichamelijk en mentaal zakte ik in een dip, terwijl ik omhoog keek en alleen nog maar traptreden zag...






 






Verlammend 
Verlammend werkten die gedachten op me. Hoe was het mogelijk? In Nederland liep ik vele kilometers als een kievit! Ik ging op een steen zitten en keek eens rustig om me heen. 

Waarom was ik naar Nepal gekomen? Wat wilde ik bereiken? Opeens kwam de ingeving: Wat was voor mij op dat moment wél mogelijk? 

Dus weer in de benen, voor de ultieme test! Dat bleken 3 traptreden te zijn, 'piep'...Ik nam de volgende beslissing: niet meer omhoog kijken, 3 stappen zetten met de matra 'Work at Balance', op adem komen, een slok water drinken en weer verder lopen. Telkens en telkens weer.

Zo kwam ik aan het einde van de dag moe en koud in Ghorepani aan. Na een kop warme chocolademelk en het gezellig samenzijn met mijn reisgenoten voelde ik me geweldig. Ik had een overwinning behaald! Ik had gewonnen van mijn verlammende gedachten!

Lopend loslaten
Omgeven door veel groen, het geluid van de krekels en het geklater van de watervallen in de jungle, werd mijn hoofd tijdens het lopen steeds leger, stiller. 

Er kwam ruimte, rust en kracht voor in de plaats. Geweldig om de energie en pracht van de natuur te mogen ervaren. Ik voelde me krachtig verbonden met de aarde, een groots gevoel dat me tegelijkertijd ook heel nietig leek zijn in deze indrukwekkende omgeving. 

Er begon een hele andere energie door me heen te stromen. Dit was ook loslaten begreep ik. Loslaten eenvoudigweg door in de Himalaya te lopen!

Bewust loslaten
Toch wilde ik ook heel bewust afscheid nemen van 'stukjes' uit mijn leven. Daarvoor zaten immers de gedroogde witte roosjes in mijn rugzak; altijd bij de hand. 

Op de top bij Poon Hill zag ik een veld begroeid met paarse distels. Dát was dé plek om mijn eerste roos achter te laten. Heel symbolisch en bevrijdend voelde dat. Ik heb tranen met tuiten gehuild. Wat een opluchting!

De daarop volgende dagen heb ik gelopen alsof ik gedragen werd. Lichtvoetig, 'stap-vast' en in mijn eigen cadans. Een onvergetelijke ervaring en een ongekend geweldig gevoel rijker! 

 

Symbolisch loslaten
Onderweg heb ik nog een roos meegegeven aan het stromende water onder een waterval. Zo mooi, rustig voelde dat. Zonder tranen maar met een weten dat het juist was om dat stuk mee te geven aan het water. 

Schilderij
Mijn laatste roos liet ik achter in de warm-rode Nepalese aarde, die zichtbaar geworden was na een landverschuiving. Spontaan besloot ik wat van die aarde mee naar huis te nemen.

Ruim 2 jaar later heb ik deze aarde, vermengd met verf, verwerkt in een schilderij waardoor dit 'hoofdstuk' zelfs letterlijk verwerkt werd.

Anita

dinsdag 24 november 2015

Reisverslag: Via de onbekende bestemming naar de Kathmandu Vallei

Terug naar de 'bewoonde wereld'
Weer in Pokhara verwende ik mezelf met een heerlijk warme douche! De eenvoud in de bergen stond in schril contrast met de luxe van ons hotel. Wat een immens verschil. 

Het voelde goed om uit te rusten en alle indrukken te verwerken. Tegelijkertijd verlangde ik naar nóg een wandeling, wilde ik terug naar de Himalaya. Gelukkig kon ik de besneeuwde bergtoppen nog zien....

De onbekende bestemming
 
Samen met Holi en haar moeder op de foto tijdens het bezoek aan haar geboortedorp. Ongelooflijk te zien in welke eenvoud deze lieve kanjer van een vrouw is opgegroeid. Diep respect!

Bezoek aan de Heiligdommen
Indrukwekkend om van dichtbij de rituelen te mogen ervaren tijdens de lichaamsverbrandingen aan de heilige Bagmati rivier in Pashupatinath. De Kora te lopen rond de enorme Stupa van Boudhanath terwijl de gebedsmolens draaiende gehouden worden. In Bakthapur waande ik me terug in de tijd met al die gebouwen en tempels van houtsnijwerk. Haast te veel om in me op te nemen.


  

In het klooster
3 Dagen verbleef ik in het mooie Kopan Klooster, omgeven door de monniken in hun rode kledij. Buiten de kloostermuren maakte ik contact met de plaatselijke bevolking die op het land werkte. Overal voelde ik me welkom in dit stukje 'niet toeristische' deel van Nepal. Geweldig om het leven in de Kathmandu Vallei van zo dichtbij mee te mogen maken.

                  

Wandelen in de Kathmandu Vallei
Ter afsluiting van deze prachtige reis 3 dagen, over weinig belopen paden gewandeld. Ik genoot weer van de inspanning, de stilte en de mooie uitzichten over de lieflijke groene heuvels met heel in de verte de langgerekte Himalaya range. Toch was er ook een weemoedig gevoel, want de laatste dagen in Nepal waren aangebroken. Elke dag een beetje afscheid nemen....ik wist echter héél zeker: Ik zou terug komen!
 
                            

                 

                        

De laatste dagen en weer naar huis
22. Weer terug in Kathmandu slenterde ik door Thamel, op zoek naar leuke cadeautjes voor thuis. Wilde ik alle geuren opsnuiven en de kleurenpracht op mijn netvlies vastleggen. 

23. Het was tijd om naar huis te gaan. De transfer naar de luchthaven vervulde me met weemoed. Gelukkig had ik ook op de terugreis ruimschoots de tijd. Zo kon ik rustig afscheid nemen en me verheugen om morgen weer thuis te komen. Een schat aan ervaringen, herinneringen en ontmoetingen rijker!

24. Thuis nam ik haast verbaasd mijn eigen woonomgeving in me op, een compleet andere wereld.....ik moest duidelijk nog landen....Het voelde heel fijn om weer dicht(er) bij mijn dochters, familie en vrienden te zijn. 

Anita








maandag 23 november 2015

Reisverslag: Impressie Trektocht

Poort van de Sanctuary, 6 daagse trektocht in de Himalaya
Nog slechts 1,5 uur rijden verwijderd van Nayapul, het startpunt van onze trektocht. Vol verwachting klopte mijn hart. Eindelijk wandelen in de Himalaya. Wat keek ik hier naar uit! 

Heerlijk zonnig weer, pure lucht en ruimte om me heen. Met mijn stevige stappers zette ik mijn eerste stappen in dit machtige bergmassief, op weg naar Trikhedhunga. Ik voel zelfs, nu ik dit schrijf, nog de kriebels in me borrelen! 

Het werd een ontspannen wandeldag waarbij we op een schitterende plek in de jungle aankwamen voor de overnachting in een guesthouse, pal naast een klaterende waterval. 
                                                                                                                        
            

Voor het slapen gaan nog ontzettend gelachen want ik kon met mijn hand door de naad van de tussenmuur (lees triplex plaat) mijn buurman de hand schudden en welterusten wensen.

Weinig geslapen die nacht op het harde bed met dito kussen, omgeven door de onbekende geluiden van de jungle en mijn slapende/snurkende reisgenoten. De adrenaline stroomde natuurlijk ook nog volop door mijn lijf. 

De volgende dag genoot ik van de prachtig met mos bekleedde bomen, de bamboe, lianen en het constante geklater van water. Het was dit keer echt afzien; al die traptreden omhoog, er leek geen einde aan tekomen! Met trillende benen en moed die naar mijn schoenen gezakt was, kwam ik mezelf tegen. 

Op wilskracht gelopen bereikte ik net voor het donker het dorpje Ghorephani. In het restaurant brandde het haardvuur en genoot ik van warme chocolademelk. Ineens gleed alle inspanning van me af. Ik was toch maar mooi boven gekomen! Genietend keek ik om me heen naar alle bedrijvigheid en verheugde me weer op de nieuwe wandeldag van morgen.

Ruim voor zonsopgang klommen we omhoog naar Poon Hill, waarbij de volle maan ons pad verlichtte naar dit hoogste punt van onze trektocht. 

                          
  
Het werd muisstil toen de eerste zonnestralen boven de bergen uit kwamen. Het leek alsof we massaal onze adem inhielden totdat de zon de besneeuwde bergtoppen geheel verlicht had.
Daarna juichten we, als door het dolle heen, aangestoken door de euforie die dit prachtige schouwspel veroorzaakt had. Geweldig om hier te mogen zijn!

De jubelstemming bleef er goed in zitten. Omgeven door kleurrijke vlinders liep ik regelmatig hele stukken alleen, genietend van de prachtige natuur, de geluiden om me heen en de stilte in mijn hoofd. 

Elke dag werd een feest, het lopen ging steeds gemakkelijker en ik voelde me sterk en krachtig verbonden. Het voelde haast alsof ik 'thuiskwam', zo diep raakte de omgeving me. Telkens weer genoot ik van de schitterende uitzichten, van die hoge bergen in de Himalaya.



Dat werd nog versterkt in het contact met de Nepalezen. Namaste! Wat een respect heb ik gekregen voor de mensen die in de bergen wonen. Leven in het moment, genieten van wat er is en altijd een glimlach.

                     

Anita






vrijdag 20 november 2015

Reisverslag: Vertrek en Aankomst

Het begin 
In feite begon mijn reis al tijdens het fijne gesprek met Thomas en Holi op 28 juni 2011 en mijn gelijktijdige beslissing om mee te gaan. De eerste dag van mijn thuisreis in aanloop op mijn Inspiratie Reis Nepal!

Inschrijfformulier
Op 30 juni ondertekende ik mijn inschrijfformulier en maakte de aanbetaling over. Mijn boeking was definitief en kon ik me gaan voorbereiden.

Informatie
Alle benodigde informatie wat betreft voorbereiding, benodigdheden en het dagprogramma ging ik doorlezen. Wat kwam er veel op me af! Gelukkig had ik nog ruim 3 maanden de tijd om me voor te bereiden, mijn vlucht te boeken en visa te regelen.

Kennismakingswandeling
Op 10 juli ging ik naar de kennismakingswandeling van Utrecht naar Bunnik. Daar maakte ik kennis met een aantal reisgenoten en sprak enthousiaste mensen die reeds mee naar Nepal waren geweest. Dat gaf extra vertrouwen en voorpret.

Het vertrek en de aankomst:
1. Vertrek vanaf Brussel naar Dehli (India). Ik hoefde me over alleen maar over te geven aan de cadans van de vlucht.




2. Dwars over de Himalaya en geland in Kathmandu! Al snel zag ik de rode cap van Thomas boven de mensenmassa uitsteken. Buiten in de zinderende hitte stond Holi, met een krans van geurende afrikaantjes en een fles koel water. Wat een feestelijk welkom!

Het Vajra hotel, met prachtige houtsnijwerk versierd, was een oase van rust na de hectiek van de transfer dwars door Kathmandu.


3. De 365 treden omhoog gelopen naar Swayambhunath, een boeddhistisch tempelcomplex, waar ondanks de drukte een serene sfeer heerste. Overal klonk de mantra "ohm mani padme hum", die als vanzelf bezit van me nam. 




's Middags naar Thamel, de toeristenwijk van Kathmandu, om nog inkopen te doen voor de trektocht. Lopend langs de kleurrijke winkeltjes met de meest exotische handelswaar was ik gefascineerd door alle onbekende geuren, indrukken en klanken om me heen.

4. Een wereld van verschillende landschappen trok aan ons voorbij tijdens de lange rit naar Pokhara over kronkelende, al dan niet geasfalteerde wegen. Stof en stank werd stilaan ingeruild voor mooie uitzichten, schone lucht en verwachting.

We kwamen aan bij een schitterend en luxe hotel aan de rand van de stad, dicht bij het Fewa meer. Van hieruit zouden we de volgende dag vertrekken naar het beginpunt van onze 6 daagse trektocht. Ik keek er halsreikend naar uit!

Anita




dinsdag 17 november 2015

Wat voorafging aan mijn Inspiratie Reis naar Nepal in 2011

Afbeeldingsresultaat voor afbeeldingen nepal thomas tierolff
       
Deze foto van een woest ongerept berggebied trok mijn aandacht bij het lezen 
van de dagelijkse gedachte. Direct was er een diep verlangen om daar te willen lopen. 

De bijbehorende link liet me luisteren naar het interview met Thomas Tierolff over zijn eigen inspiratie reis naar Nepal. Dat wilde ik ook, inspiratie opdoen...loslaten...in mijn kracht staan...

Innerlijk stemmetje
Toch durfde ik de stap om een reis naar Nepal te boeken niet direct te nemen. Mijn gedachten werden gevoed door dat onbewuste maar oh zo sterke innerlijke stemmetje: “Dat kun je niet, ben je niet fit genoeg voor, is wel duur, spannend om alleen te reizen, zo lang van huis te zijn, doorbreek ik mijn dagritme en ga zo maar door!"

Verlangen
Maar ook, hoe groot was dat verlangen om het verleden los te kunnen laten? Het verlangen om erachter te komen wat ik echt wil, wat ik kan, waar ik energie van krijg? Leven vanuit mijn gevoel, mijn hart…ik mag zijn wie ik ben, wil en kan zijn. Grote vragen en een diep verlangen dus naar een eenvoudigweg ‘zijn’ in feite.

Healing
In mei 2011 onderging ik een aura-reading en healing, waarbij ik zowel lichamelijk als visueel enorm veel sensaties heb ervaren. Heel bizar maar ook zo gewoon, vertrouwd. Niet te omschrijven met woorden...


Ik voelde me van een last bevrijd en zacht-krachtig!




Witte rozen
Thuis had ik een vaas met witte rozen staan die ik spontaan besloot te gaan drogen. Waarom? Geen idee. Weggooien voelde niet goed.




Beslissing
Nog dezelfde week heb ik een afspraak gemaakt met de organisatoren van die inspiratiereizen naar Nepal, Thomas en Holi Maya. Het was een heel fijn gesprek dat me vertrouwen gaf. Ik heb direct de knoop door gehakt. Mijn gevoel, behoefte en hoop gevolgd. Ik zou in oktober naar Nepal gaan!

Spannend
Maar wat was dat spannend! Achteraf kwamen alle praktische vragen en werd dat kritische stemmetje weer in mijn hoofd hoorbaar.

Stap voor stap
Maar ik zou gaan! Stap voor stap alles regelen, veel gaan wandelen en dan in het vliegtuig naar Kathmandu stappen om me over te geven aan wat er op mijn pad zou komen. En zo is het ook gegaan.